بررسی سبک های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارایه الگوی مناسب تدریس بر اساس دیدگاه آنان

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل مؤثر در یادگیری دانشجویان، سبک یادگیری آن ها است که شناسایی سبک یادگیری به تهیه یک برنامه آموزشی در راستای یادگیری مطلوب و مؤثر کمک می کند. این پژوهش، با هدف تعیین سبک های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارایه الگوی مناسب تدریس بر اساس دیدگاه آنان صورت گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1390 بر روی 276 دانشجوی پزشکی که به روش نمونه گیری طبقه ای سهمی انتخاب شدند، صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بود که شامل سه قسمت عوامل دموگرافیک، پرسش نامه یادگیری kolb و قسمت سؤالات مربوط به روش های تدریس بود. داده ها پس از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : سبک یادگیری اکثر دانشجویان جذب کننده (1/47 درصد) بود و پس از آن، به ترتیب سبک واگرا (8/26 درصد)، همگرا (5/18 درصد) و انطباق یابنده (6/7 درصد) بود. مناسب ترین الگوی تدریس از دیدگاه دانشجویان، روش دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی بود. بین سبک یادگیری و متغیرهای سن، جنس، سال تحصیلی و وضعیت تأهل رابطه معنی داری یافت نشد، اما با محل سکونت دانشجو و تمایل به ادامه تحصیل ارتباط معنی دار وجود داشت؛ به گونه ای که سبک یادگیری در افراد ساکن در شهر، جذب کننده و در افراد ساکن در روستا، بیشتر واگرا بود. همچنین در کسانی که تمایل به ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر را داشتند، سبک یادگیری واگرا بود. نتیجه گیری: دانشجویان پزشکی، روش های آموزشی دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی را الگوی مناسب تدریس برای آموزش خود انتخاب کرده اند که این یافته، برای سیستم آموزش پزشکی و استادان مفید می باشد. استادان و مدرسان بهتر است به جای استفاده از روش های آموزشی یکنواخت مانند سخنرانی، به منظور ارتقا و بهبود یادگیری دانشجویان، از روش های دانشجو محور که فراگیران در آن ها نقش فعالی دارند، استفاده کنند.